یکی از عوامل مهم پیشرفت جوامع بشری و شکوفایی استعدادهای خلاق انسانی وجود تکثر در گفتمان اجتماعی بوده است. جوامعی که گفتمان اجتماعی در آنها چه توسط حکومتهای خودکامه و چه توسط نیروهای اجتماعی تمامیت‌خواه محدود شده است دچار اضمحلال فرهنگی، سقوط اخلاقی و جمود استعدادهای انسانی شده‌اند. در ایران قبل از اسلام و پنج قرن اول حاکمیت اسلام به رغم وجود حکومتهای مستبد، به دلیل وجود تکثر گفتمان و اندیشه‌های گوناگون شاهد پیدایش استعدادهای شگرف در همه زمینه‌ها بوده‌ایم. آثار باستانی باقی‌مانده از معابد آناهیتا، میترا و سایر ادیان ایرانی، امتزاج باورهای گوناگون و متغایر در اوستا و گزارش پولس فارسی به انوشیروان در مورد تعدد و تکثر باورها و نگرش‌ها همه شواهدی هستند از جامعه‌ای پویا که دچار جمود فرهنگی نشده و در تلاش برای تبین فرهنگی خود به طوری بی‌وفقه بوده است. پس از اسلام، پیشرفت‌های شگرف در همه زمینه‌های علمی چون پزشکی، شیمی، فیزیک و ریاضی همه مدیون تعدد و تکثر گفتمان و باورهای گوناگون بوده است. گزارش شهرستانی در ملل و نحل در قرن پنجم هجری گواه وجود تعدد و تکثر گفتمان و باورهای گوناگون در ایران است که بستری مناسب برای شکوفایی استعدادهای شگرفی چون زکریای رازی، بوعلی سینا و ابن مسکویه بوجود آورده بود.
از قرن سیزدهم میلادی با اسقرار تفکر متشرعین در ایران و کشتار دگراندیشان تکثر گفتمان و اندیشه از میان رفت و به تدریج در طول دو قرن تولید استعدادهای خلاق انسانی رو به افول گذاشت تا جایی که از قرن پانزدهم میلادی جامعه ایران به شوره زار استعدادهای انسانی تبدیل گردید که هیچ نوع خلاقیتی در طول چهار قرن در آن پرورش نیافت. از قرن نوزدهم میلادی در اثر تماس نخبگان قاجار با تمدن غرب است که به تدریج شیر خفته آسیا به خود آمد و تکثر اندیشه به تدریج توسط کسانی چون میرزا ابولقاسم قائم مقام نخست وزیر مقتول محمد شاه، امیرکبیر نخست وزیر مقتول و سپهسالار نخست وزیر برکنار شده ناصرالدین شاه وارد ایران گردید و در نهایت منجر به انقلاب مشروطه ١۹٠۶ میلادی شد.
از پایان مجلس پنجم تا کنون به جز دورانهای کوتاهی ترکیب و اتحاد نامیمونی از نیروی اجتماعی متشرعین و حکومتهای مستبد سعی در محدود کردن گفتمان اجتماعی نموده‌اند که ثمر آن شرایط سیاسی، اجتماعی و اخلاقی اسفبار امروز ایران است که بستر جهانی مبارزه ابرقدرتها ابعاد آن را به مراتب تیره و خونبارتر کرده است.
در عصر جدید برای رسیدن به تکثر در گفتمان اجتماعی بهترین راه، استقرار دموکراسی و اشاعه فرهنگ لیبرالیزم است که تنها از طریق سقوط جمهوری‌اسلامی امکان پذیر می‌شود، حکومتی که از ابتدای پیدایش خود زدودن هویت ایرانی را در دستور کارش قرار داده است. نسل‌کشی جمهوری‌اسلامی در دهه شصت و تبلیغ وحدت کلمه همه برای از میان بردن تکثر گفتمان اجتماعی و گسترش جمود فکری بوده است.
برای رسیدن به دموکراسی و اشاعه فرهنگ لیبرال باید در کنار مبارزه سیاسی علیه جمهوری‌اسلامی مبارزه فرهنگی سازمان یافته و بی‌امانی را آغاز کنیم که هدف آن بازشناسی هویت ایرانی با بهره‌جویی از گنجینه عظیم فرهنگی است که متشرعین هیچگاه موفق به زدودن آنها از ذهن ایرانی نشدند. بر بستر این مبارزه فرهنگی است که خواهیم توانست “وحدت کلمه” را به “تکثر گفتمان” تبدیل کنیم.
برای ایجاد محیطی سالم که در آن آراء گوناگون بتوانند به نحوی سازنده مقابله کنند، نخبگان باید از آموزش شفاهی به آموزش پژوهشی و مطالعاتی عبور کنند. باید آموزش شفاهی سخنرانی به آموزش سازمان یافته در گروه‌های مطالعاتی و پژوهشی ارتقاء پیدا کند. گروه کوچکی از دوستان برآن شده‌ایم که با تشکیل گروه‌های مطالعاتی در عرصه مجازی علاقه‌مندان تاریخ تطور اندیشه، فرهنک و تاریخ اجتماعی ایران را سازمان داده و گروه‌های کتاب‌خوانی را بوجود بیاوریم. امید ما این است که این هسته اولیه که هدف آن تقویت فصول مشترک فرهنگی ما است در آینده به یک سازمان فرهنگی فراایدئواوژیک تبدیل شود تا در خدمت وحدت ملی قرار بگیرد. به احتمال زیاد اقدامات اولیه با همکاری شرکت کتاب در لس آنجلس و از طریق تارنمای آنها که در حال بازسازی است آغاز خواهد شد. از دوستانی که به شرکت در چنین فعالیت سازمان یافته‌ای علاقه‌مندند درخواست می‌کنم که یا با من و یا آقای دکتر برومند تماس بگیرند.
در خاتمه باید به دوستانی که برای فعالیت‌های سیاسی و فرهنگی خارج از ایران ارزشی قائل نیستند خاطر نشان کنم که در طول تاریخ، ایرانیان مهاجر نقشی بسیار سازنده در حفظ فرهنگ ایرانی و رشد سیاسی مردم داخل ایران داشته‌اند. روزنامه قانون که توسط میرزا ملکم خان در لندن به چاپ می‌رسید و روزنامه حبل المتین که ابتدا در کلکته شروع به انتشار کرد نقشی مهم در بیداری افکار عمومی و تربیت اندیشه‌های آزادی‌خواهی در ایران داشتند که منجر به انقلاب مشروطه شد.
در اینجا بدون توجه به گرایشات سیاسی و عقیدتی، دست دوستی خود را به سوی همه ایرانیان و ایران دوستانی دراز می‌کنم که مایلند برای رفع فقر فرهنگی که منجر به پیدایش جمهوری‌اسلامی شد بصورتی سازمان یافته مبارزه کنند.
پاینده ایران
زنده باد ملت ایران
